Πάμε για μία καλύτερη καθημερινότητα, δεν επιστρέφουμε στην κανονικότητα

Η ζωή αρχίζει μετά την καραντίνα.

Μοιραία ο χρόνος μας χωρίστηκε σε προ κορωνοϊού και μετά κορωνoϊόν.

Στο διάστημα του εγκλεισμού, κάναμε: μαγείρεμα, πολύ και comfort φαγητό, περπάτημα, λίγο ποδήλατο, κηπουρική στις γλάστρες, καθαριότητα και εκκαθαρίσεις στο σπίτι, στα ντουλάπια, τις ντουλάπες και τα συρτάρια, είδαμε σειρές και ταινίες, τηλεσυνδέσεις με συγγενείς, φίλους και συνεργάτες, γυμναστική παρακολουθώντας οθόνες, (λίγο, μη φανταστείτε Τζέιν Φόντα φάση) παίξαμε επιτραπέζια, ήρθαμε πιο κοντά με τους ανθρώπους μας στο σπίτι, χορτάσαμε και μας χόρτασαν τα παιδιά μας. Μέχρι και βιντεάκια στο TicToc κάναμε μαζί τους, γιατί είμαστε και cool μαμαδες (lol)

Αυτά έκανα εγώ. Και κατάλαβα ότι ο καθένας από εμάς καταλήγει ακόμη και στις ακραίες συνθήκες να κάνει, αυτά που του αρέσουν, αυτά που έχει συνηθίσει να κάνει και δεν τολμάει υπερβάσεις. Δε γουστάρει υπερβάσεις. Δεν βγαίνει από τη ζώνη άνεσής που έχει φτιάξει.

Αλλά, ακόμη και έτσι, η σκέψη μας, έτρεξε πολύ αυτές τις μέρες. Το μυαλό δεν φυλακίστηκε. Εκεί έγιναν υπερωρίες. Ακόμη και τα όνειρά μας, τη νύχτα, ήταν πιο έντονα, ζωντανά και γραφικά. Ζήσαμε πιο πολύ με τον εαυτό μας, με επιλεκτική μοναχικότητα.

Έτσι, μετά από όλο αυτό το διαφορετικό σκηνικό, μπορούμε ξεκάθαρα να διαλέξουμε τι θα κρατήσουμε και τι θα πετάξουμε από τη φάση της καραντίνας. Επιλέγουμε τον τρόπο με τον οποίο θα διαμορφώσουμε τη νέα μας καθημερινότητα, ώστε να είναι καλύτερη από πριν, στα σημεία.

Επιλέγουμε τι θα κρατήσουμε από την προηγούμενη φάση και θα συναντήσουμε ξανά μετά την καραντίνα, αλλά και τι θα εντάξουμε στην καθημερινότητά μας, από τους δύο μήνες εγκλεισμού.

Όπως το περπάτημα και οι δράσεις κοντά στη φύση και η απουσία της άσκοπης κατανάλωσης χρόνου και χρήματος. Ή ο συγχρωτισμός με ανθρώπους που μας κάνουν να γελάμε, να χαιρόμαστε, να σκεφτόμαστε πιο πλατιά, να εξελισσόμαστε, να βλέπουμε άτομα και καταστάσεις με επιείκεια και κατανόηση.

Μπορούμε να γίνουμε λίγο καλύτεροι, τώρα. Δεν είναι καλό για εμάς να ξαναμπούμε στο ίδιο «κουστούμι» που φορούσαμε πριν ξεσπάσει αυτή τη υγειονομική και κοινωνική κρίση.

Να είστε αβροί με τον εαυτό σας και με τους άλλους, μπορεί να μην είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα, αλλά βρισκόμαστε όλοι μέσα στην ίδια θύελλα.

Χαμογελάτε «βαθιά» κάθε πρωί και να κάνετε σχέδια για ένα όμορφο καλοκαίρι. Δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Θα την κάνουμε καλύτερη.