Γιατί κάποιοι σιχαινόμαστε τον κόλιανδρο και όλοι οι σεφ θέλουν να μας τον επιβάλλουν;


Η αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι η Παγκόσμια ημέρα Μίσους για τον Κόλιανδρο.
Ναι, υπάρχει τέτοια παγκόσμια ημέρα και την έχει καθιερώσει ένα γκρουπ στο Facebook που έχει, την ξεκάθαρη ονομασία: «Coriander Sucks: Mισώ τον κόλιανδρο», ναι, υπάρχει και τέτοιο γκρουπ. Υποστηρίζουν δε,έθερμα ότι μετά τη νίκη τους να καθιερωθεί αυτή η εντελώς παλαβή παγκόσμια ημέρα, θα αξιώσουν να αναφέρεται σε όλους τους καταλόγους, όταν το πιάτο περιέχει το συγκεκριμένο αρωματικό βότανο.
Σήμερα γιορτάζω και εγώ μαζί με το 10% του πληθυσμού που απεχθάνεται, σιχαίνεται, δεν καταλαβαίνει, το βότανο, αυτό, του διαβόλου, που μπαίνει στο τελείωμα κάθε Ασιατικού, Fusion και Μεξικάνικου πιάτου, σε εστιατόρια ή στριτ φουντάδικα.
Τι γεύση αφήνει;
Γεύση υγρού πιάτων. Μία «σαπουνίλα», που χαλάει όλη τη γεύση, κάθε φαγητού. Όμως σύμφωνα με επιστημονικά πειράματα, δεν βγάζει σε όλους αυτή τη γεύση. Στους περισσότερους, δίνει απλά μια ευχάριστη φρεσκάδα και για αυτό χρησιμοποιείται με μανία στις επαγγελματικές κουζίνες.
Ο λόγος που κάποιοι, όπως εγώ, δεν μπορούμε να τον ανεχτούμε ούτε σε μία μπουκιά, είναι γονιδιακός και οφείλεται στις αλδεϋδες, που υπάρχουν στο συγκεκριμένο αρωματικό φυτό, που σε κάποιους «βγάζουν» φρουτένια, φρέσκια γεύση και σε κάποιους, γεύση απορρυπαντικού.
Λένε ακόμη ότι αν κάποιος επιμείνει να τρώει το σαπουνο-χορτο, θα το συνηθίσει και δεν θα του είναι δυσάρεστο.
Σκέφτομαι τώρα, αξίζει, να πιεστεί κάποιος να του αρέσει κάτι, να το δεχτεί, να το μάθει ο οργανισμός του, αν του είναι αρχικά τόσο απωθητικό; Μπορεί τελικά να αντιστραφεί μια αρνητική αίσθηση, με εξωτερική πίεση; Και αν ναι, δεν θα υπάρχει κόστος, αυτής της κόντρας;
Σκέψου το αυτό, ανοιχτά, μακριά από τη γαρνιτούρα του ψιλοκομμένου κόλιανδρου.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάτι δεν σου άρεσε, αλλά πιέσες τον εαυτό σου, να βρει λόγους να το «καταπιεί». Να του δώσει ελαφρυντικά, να το εξωραΐσει, να το δει θετικά;
Και μετά, αφού το «έφαγες», γύρισε εκείνο και σε κατάπιε;
Αντιστάσου, στο φασισμό του κόλιανδρου, αυτό λέω. Ό,τι δεν ταιριάζει με τη χημεία σου αμέσως, δεν θα ταιριάξει ποτέ, παρά τη μόδα και τους αυστηρούς σεφ που έχουμε βάλει στη ζωή μας.