Ο Γκέιτς, ο Σόρος, το 5G και πώς να τους νικήσεις όλους

Η χρονική φάση που διανύουμε έχει πολλά ονόματα:

Η μετά καραντίνα εποχή

Η φάση 3

Η φάση «μαζί ξεκινάμε πάλι»

Η φάση «μένουμε ασφαλείς»

Η φάση κοινωνικής απόστασης

Όπως και να το πει κανείς, ο παρανομαστής είναι κοινός. Από δω και πέρα είμαστε εμείς και οι άλλοι. Και είμαστε υπεύθυνοι ο καθένας για τον εαυτό του. Για την υγεία του, για τη σωστή υγιεινή του, για τις αποστάσεις και τις προφυλάξεις, για τον δίπλα.

Αυτό που μπορεί να κρατήσει ο νηφάλιος πολίτης, όποιος, δηλαδή, μπορεί να ξεχωρίσει τι να πιστέψει, μέσα από τη θολή, πυκνή, δυσοίωνη πληροφορία, που λαμβάνουμε από διάφορες πηγές, αβίαστα στο χώρο μας, είναι το εξής:

Το παιχνίδι είναι πλέον αποκλειστικά στα χέρια μας. Κανένας Μπιλ Γκέιτς, κανένας Σόρος, καμία κεραία 5G και κανένα εμβόλιο, δεν θέλουν να ρουφήξουν την ψυχή μας με το καλαμάκι. Τη στιγμή μάλιστα που εμείς οι ίδιοι έχουμε συναινέσει να παίζουμε το παιχνίδι, στο οποίο είναι κυρίαρχοι. Αφού παρέχουμε όλες τις πληροφορίες για τη ζωή και τις συνήθειες μας οικειοθελώς, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και τις αναζητήσεις στο διαδίκτυο. Ξέρουν ότι χρειάζεται να ξέρουν, γιατί εμείς τους το είπαμε, με αντάλλαγμα κάποιες υπηρεσίες. Είναι μια συναλλαγή. Το «συμβόλαιο χρήσης», μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Εμείς επιλέγουμε τον τρόπο χρήσης.

Τι μπορώ να κάνω, θα πείτε. Μπορούμε να αντισταθούμε σε ότι βλέπουμε ότι έχει την τάση να μονοπωλήσει τη ζωή μας. Από την μηχανή αναζήτησης, (υπάρχουν και άλλες εκτός από το Google), στα ρούχα των «φτηνών» αλυσίδων ένδυσης, ή τα μαζικά παραγόμενα τρόφιμα.

Αυτό που μπορούμε να καλλιεργήσουμε είναι ο καλώς εννοούμενος ελιτισμός στις επιλογές ζωής. Να υιοθετήσουμε μια «σνομπ» πρακτική, πιο «ψαγμένη». Να κρατήσουμε μία στάση που θα αντιστέκεται στις οικονομικές δικτατορίες και την εθιστική γρήγορη κατανάλωση. Χωρίς να είμαστε οπισθοδρομικοί, ή φοβικοί με την εξέλιξη.

Θα γίνουμε λίγο πιο vintage. Θα ανακαλύψουμε ξανά, χαρές της ζωής, που έχουμε ξεχάσει. Μια ζωή που ξανά γίνεται αυθόρμητη, αφήνει και κάποια πράγματα στην τύχη τους. Δεν ακολουθεί αυστηρό πρόγραμμα σε όλα. Δεν κάνει κράτηση ακόμη και στο σουβλατζίδικο. Ζει τα πράγματα, όπως έρχονται. Είναι πιο κουλ και πιο ουσιαστική.

Εκείνο που θα μπορούσε να αλλάξει προς το πιο αυστηρό, είναι η διαφύλαξη ενός επιπέδου πρόληψης της υγείας, με συχνούς στοχευμένους ελέγχους  και έναν πιο «φροντιστικό» τρόπο ζωής. Με ισορροπημένη διατροφή, μακριά από ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές και με πιο «αργή» ζωή κοντά στη φύση, την άσκηση και τη χαρά.

Με άλλα λόγια, όλη η ενέργειά μας, που ξοδεύεται σε ανούσιες και μηχανικές πρακτικές, πρέπει να συγκεντρωθεί ξανά σε εμάς τους ίδιους και στις βελτιωτικές αλλαγές που θα κάνουμε για να θωρακίσουμε και να κατανοήσουμε το σώμα και τα μηνύματά που στέλνει.

Και όταν είμαστε σε επαφή και σε αρμονία με το σώμα, θα μπορέσουμε να ακούσουμε τα θέλω μας και να γίνουμε εμείς κυρίαρχοι του προσωπικού μας παιχνιδιού. Αν εστιάσουμε σε αυτή τη μεγάλη αλλαγή, η ζωή μας δεν θα χωρίζεται σε φάση, πριν και μετά την οποιαδήποτε απειλή, όπως ήταν πρόσφατα ο κορωνοϊός.

Θα είναι ένας δρόμος γεμάτος ελευθερία και επιλογές.

Βρήκαμε χρήσιμες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα θέματα πρόληψης της υγείας στο www.cumedicus.gr